Tym razem specjalnie dla Was wybrałem się do Wolfsburga, czyli miejsca, w którym znajduje się fabryka oraz muzeum jednego z największych producentów samochodów na świecie, czyli Volkswagena. W Pierwszej części galerii postanowiłem pokazać Wam wszystkie Garbusy znajdujące się w muzeum. Na wstępie musze dodać, że nigdy nie przepadałem za Garbusami, jednak ilość oraz zróżnicowanie tych samochodów powaliły mnie na kolana. Często słyszymy, że Garbus, jako legenda motoryzacji ma wiele wersji, co przywodzi nam na myśl rozmaite wersje silnikowe, delikatne zmiany wnętrza oraz elementów nadwozia. Jednak dopiero po zobaczeniu samochodów znajdujących się w muzeum możemy dostrzec prawdziwy ogrom ilości wersji Garbusa. Ilość wersji nadwoziowych, aut przystosowanych do różnych zadań, egzemplarzy wyjątkowych stworzonych na specjalne okazje jest wręcz zastraszająca. Ale zacznijmy od początku. Historia firmy Volkswagen sięga roku, 1931 kiedy to firma „Zundapp” zwróciła się do Ferdinanda Porsche z prośbą o zaprojektowanie taniego samochodu dla mas. Na projekt Garbusa wpływ miała Tatra oraz jej prototyp V570 o bardzo zbliżonej linii nadwozia oraz podobnych rozwiązaniach technicznych. Dwa lata później Ferdinand poznał Hitlera, który domagał się bardzo taniego i rodzinnego samochodu. Po roku w 1938 do produkcji seryjnej wszedł projekt pod nazwą Porsche typ 60 nazwany przez Adolfa Hitlera niemieckim samochodem ludu. Oficjalna produkcja Garbusa a dokładniej KdF-wagena rozpoczęła się w roku 1941 a zakończyła w 1944 roku. Do produkcji wykorzystywano robotników i więźniów obozów w tym Arbeitsdorf. Powojenna produkcja Garbusów już pod marką Volkswagen ruszyła w 1945 roku, dzięki czemu producent szybko stał się jednym z największych producentów samochodów w Europie. Produkcja Garbusa trwała aż do 2003. W tym czasie wyprodukowano ponad 21 i pół miliona egzemplarzy modelu. Myślę, że to odpowiedni moment by skończyć rozpamiętywanie o burzliwej historii Garbusa by skupić się na fenomenie tego samochodu. Po wejściu do muzeum w oczy rzuca się niezliczona ilość wszelkiego rodzaju Garbusów. Przez chwilę można odnieść nawet wrażenie, że znajdujemy się w muzeum Garbusa a nie Volkswagena. Jako pierwsze naszym oczom ukazują się najstarsze modele Garbusa w tym słynny model z dzieloną tylną szybą. Poza egzemplarzem służącym poczcie czy też ADAC znajdujemy również szczególny samochód wyprodukowany w Meksyku z roku 1981. Jest to dwudziestomilionowy egzemplarz Garbusa. Został on oczywiście wyposażony w kultowy czterocylindrowy silnik boxer chłodzony powietrzem o mocy 34 koni mechanicznych oraz pojemności 1.2. Pozwalało to na osiągnięcie prędkości maksymalnej 115 km/h. Auto pochodzi z edycji oznaczonej, jako „Silver Bug”. Bardzo ciekawym autem bez wątpienia jest Garbus Ballongondel. Auto służyło, jako kosz latającego balona. Zostało stworzone przez Swiss Beetle Club i co ciekawe nie zostało wyprute z silnika oraz wnętrza, wręcz przeciwnie, mogło poruszać się również po lądzie o własnych siłach. W Muzeum nie zabrakło oczywiście najnowszego egzemplarza z 2003 roku pochodzącego z Meksyku, który był ostatnim wyprodukowanym Garbusem. Obecnie dość popularne jest oklejanie aut specjalnymi foliami. W roku 1997 Thomas Heinrich postanowił spędzić ponad sześćset godzin oplatając Garbusa wikliną. Zaraz obok stoi równie oryginalny Garbus wykonany w całości z drewna. Egzemplarzem, który bez wątpienia wywarł na mnie największe wrażenie był 1303 Limousine wyposażony w silnik 2.2 o mocy 255 koni mechanicznych, co pozwalało na osiągnięcie 210 km/h. Auto jest najszerszym Garbusem w Europie. Jego szerokość to 220 cm. Ten biało srebrny egzemplarz przynosi mi na myśl stare wyścigowe modele Porsche. Żebra na drzwiach z kolei przypominają słynne linie Testarossy. Zaraz obok znalazło się miejsce dla słynnego Herbiego z filmu Disneya oznaczonego numerem 53. Rozmaitość Garbusów nie ma sobie równych, powstała również limuzyna cabrio, oraz czterodrzwiowa wersja taxi. Zapraszam Was do zapoznania się z resztą Garbusów, których zdjęcia znajdziecie w galerii poniżej.
Dawid Doluk
